جستجوی مداوم برای یک آسانسور فضایی

رویاپردازان مهندسی با دید خود بر روی ستاره ها باکمینسترفولرن. این کلمه آنقدر بیگانه است که در زمینه ای که به یک دید منحصر به فرد کمک می کند تعلق دارد: ایجاد یک آسانسور فضایی. سرویس آسانسور این کلمه ترکیب شیمیایی با فرمول C60 را توصیف می‌کند که نمونه‌هایی از آن را «باکی توپ‌ها» نیز می‌نامند که به نام مخترع مشهور باکمینستر فولر نام‌گذاری شده است. فولر به عنوان یک مخترع، معمار و نویسنده، طراح گنبد ژئودزیک (از لحاظ بصری یادآور مولکول کربن) بود و شکل کربنی که از 60 اتم تشکیل شده بود، همنام شیمیایی او شد.

در سال 1895 بود که کنستانتین تسیولکوفسکی، رمان‌نویس، در داستانش رویاهای زمین و آسمان، یک آسانسور فضایی را تصور کرد. و در حالی که افراد هنوز این چشم انداز را دنبال می کنند، راه زیادی برای تحقق آسانسورهای فضایی وجود دارد. بلندترین و سریع ترین آسانسور روی زمین در برج شانگهای چین است. اوج گرفتن به بیش از 2000 فوت و پیشی گرفتن از سریع ترین ورزشکار جهان، بهترین چیزی است که در حال حاضر داریم. اما تخیل انسان همیشه رو به جلو و بالا است، بنابراین ... ایستگاه بعدی، فضای بیرونی؟

Buckminsterfullerene که ما را به فضا می‌برد، ممکن است نمونه‌ای دقیق از جهان باشد که ما را به دور کامل می‌برد. از زمان کشف آنها در دهه 1980، اشکال کروی و بیضی شکل انعطاف پذیر نه تنها در طبیعت وجود دارند، بلکه ممکن است در وهله اول عامل ایجاد حیات در سیاره ما به صورت کیهانی باشند. منطق شاعرانه خاصی در این احتمال وجود دارد که این ساختارهای کوچک قابل توجه می‌توانند همان چیزهایی باشند که ما را به ستاره‌ها برمی‌گردانند.

تطبیق پذیری آنها باعث شده است که آنها در فناوری نانو و الکترونیک به کار گرفته شوند، اما این کاربرد آنها در 

بدون آسانسور، ما افق های معروف مکان هایی مانند نیویورک، شیکاگو و دیگر شهرهای سراسر جهان با آسمان خراش های عظیم را نخواهیم داشت. ارتفاع هر ساختمان بیش از 5 یا 6 طبقه نخواهد بود. آسانسورها واقعاً دنیای مدرن ما را متحول کرده اند.